değersiz hissettiren anlar

sınıfta birisi hapşurunca herkesin çok yaşa demesi, iki dakika sonra sen hapşurunca kimsenin bir şey dememesi hep içimde kalan bir şeydir.

5 yıldır peşinde olduğum kızla en fazla 3-4 ay konuşabilmem 5.12=60 60-4=56 56 ayın hesabını vereceksin karaktersizzz

"bizim bi fotoğrafımızı çeksene ya"

yapılan bir aktivite de senin yerinin olmadığını insanların gözünden anlamak

"bunu kim çağırdı buraya ya" denilen cümlede "bu" olmaktır herhalde. duymadık, duymayızda öyle bi cümle umarım.

"yetersiz bakiye" (bkz: akbil)

mesela bugün,liseden arkadaşlarım buluşmuş. bende okula gitmedim öyle evde oturuyorum bi baktım hepsi resimler falan paylaşmış. dedim biz neyiz burda. gözüme soka soka eğlenmişler falan, bi üzüldüm öyle değersiz hissettim. dedim insan söyler..

yıllardır doğum gününü tek başına kutlamak

şu an.

ayrıyeten bir anımı acilen anlatmam gerekiyor baya eski bi olay ama içimde derttir neyse arkadaşımla didimdeyiz filan hatunlar filan tanışmışız takılıyoruz hatun dedi işte "ayyyy balonlar ne güzel" neyse ben hatuna yürüyorum ya alıcam balonları neyse aldık verdım teşekkür etti filan. neyse 5 dakika geçmedi döndü bana "yaaaa rica etsem bizim fotografımızi ceker misin" dedi benim arkadasimla neyse tabi filan dedim cektim. ama benim arkdas pic pic guluyor bende dunyam basim yikilmis gotume simsek cakmis gibi hissediyorum. neyse iste hala onlar arkadaslar, gorusuyorlar kizla bir kere arkadasimla yanina gittik ve adimi bile unutmustu. dunyam basima yikilmisti.

ne rezil olmaktan korkarım ne benimle dalga geçilmesinden. sadece o bana tavırlı olursa, iyi geceler mesajı atmazsa işte o zaman değersiz hissederim. en acısıda bu ya...

sevdigim kadının umrunda olmamak ölsem dahi gelip kaldırmayacak kadar önemsiz olmam

masaya herkesten once otururum ama annem benden sonra gelenlere daha önce yemek verir.

3 kisiyken 2 kişilik yolda arkada tek yürüyen olmak

i̇şten çıkarıldığın an

bunca zaman en değerlim bilmem ne söyle böyle diyen en yakınımla şuan görüşmüyoruz demek ki değersizmişim ki benden başka kimsenin bi çabası olmadı.

hastalandığınızda yalnızsanız bu değersizlik durumu tavan yapar

çok sevdiğin kişi için hazırlanırsın evden çıkarsın buluşma noktasına erkenden gidip beklemeye başlarsın ve o gelemeyeceği haberini verir. i̇şte o andır.

toplu bir ortamda tam sen bişey söylemeye başlarken başka birinin seni bastırıp kendi konuşması..

çok sevdiğin insanların sadece işi düşünce konuşması

alttan alınınca

şu an.

birini cok sevdin herşeyin oldu kendinden vazgeçtin gün geldi o sana ben buyum degişmicem memnun degilsen git dediginde sana yalan söylediginde

7 kişi sinemaya gidilir. filmden sonra bi yerlerde oturulup biseyler içilmek için konuşulur. yolda yürürken biri eve gitmeye karar verir. diğerleri "aaa neden, kalsaydın vb" şeyler söyler. eve yaklaşınca sende eve gitmeye karar verirsin ve o digerleri sana sadece "iyi geceler, görüşürüz" der.

görmezden gelinmek varlığınla yokluğun bir. bir olsa yine iyi sen yokmuşsun gibi

görünmez olduğunu anladığın andır

sen atmadıkça kimsenin sana mesaj atmamasıdır,ölsem haberi olmayacak arkadaş(!)larım var.

bişey anlatırken beni dinlemeyip karşıdakini dinlemeleri.

seni kendime hiçbir zaman yakın görmedim.

aşık olduğum çocuğu fakeden işletmiştim kendimle ilgili çok kötü şeyler söylemiştim o da dalgaya vurup gülmüştü

bizim kurduğumuz bir hayali başkasıyla yaşayınca

kullanıldığını fark ettiğindeki an

görmezden gelinmek

ben her nefesimde dibe çöktükçe, varlığımla yetinmeyenin kahkahalarını duyduğum an. en derinden bile duyuyor hissediyorum. olsun o mutlu olsun yeter.

yanındasındır ama o senle değil başkasıyla ilgilenir ve sen sadece bakarsın

3 kişilik bir ortamda iki kişinin kulaktan kulağa konuşmaları ve senin o üçüncü kişi olman

okul gezisinde servise 3 kanka birlikte oturmak istersin ama senin kankan diğerine "kanka gel yanıma otur *da arkamızda oturur" der..

kimsenin umrunda olmadığım zaman

gitmemi istediği zamanı hatırlatıp nasıl bastim tekmeyi ama dedi ve ardından bunun ağır bi cümle olduğunu söylediğimde çok sikimdeydi demesi kendimi çok değersiz hissettirdi

birine seslenirsin de bakmaz ya.. o an

dün

halı saha maçından çıkan her erkek için konuşuyorum, istisnasız her erkek için aynıdır bu. maçtan çıkıp telefonu eline aldığında "kaç kaç bitti?" ya da "kaç gol attın?" diye soran bi kadının olmaması her erkeği değersiz hissettirir. lan zor değil 2 kelimelik mesaj yazacaksınız kızlar. adamı mal eder bu durum. anlayamazsınız bak. sonra açar müziğini yalnızlığını yutkunur o adam. terli ve soğuk adımlarla evinin yolunu tutar. kızlar lütfen.

biri sizin üzülmenizi umursamıyorsa dünyanın en degersiz insanı olarak hissedebilirsiniz kendinizi. bundan daha ilerisi yoktur galiba

lisedeyken hiç doğum günüm kutlanmadı arkadaşım pek yoktu zaten ama yine insan hatırlanmak değerli hissetmek ister ya herkesin ki şen şakrak kutlanırdı benimki hatırlanmazdı bile neyse dertlendim yine

dogum gunumu bi tek kendim hatirlamistim bi ara cok boktan bi durum aq bugun benim dogum gunum falan desen daha beter diger turlu mal gibi survivor izlicen

eski sevgilim ve hala sevdiğimin ayrılma bahanesi olarak; "benim kimsenin sevgisine ihtiyacım yok" demesi.. onun gözünde kimseolduğumu bu sayede öğrenmiştim..

eski okuldan yakın arkadaşlarım buluşmuştu. yakın arkadaş derken bir ara baya can ciğerdik. snaplarını görmüştüm. hepsi gayet mutluydu ve ben sadece "iyi eğlenceler " yazmıştım..

herkesle tokalaşılıp senin unutulduğun an der susarım bunu okurken bile eziklendin dimi

mesaj beklersin ve o mesaj gelmez ama o hep bir yerlerde aktiftir aslında

bundan bir yıl önce doğumgünümde sevgilim bile arayıp sormamıştı, anoreksiya idim ve ailemde doğum günümü bildiği halde umursamamıstı. odamda cikolatamın üstüne " iyi ki doğdun oldugibiya " yazıp kendim kutlamıştım